นางสาวปรียาภรณ์ อุ่นพิชัยเล่าว่า เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่เข้าใจเรื่องปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงผิดว่าเป็นการทำเกษตรทฤษฏีใหม่ และท่องทฤษฏีได้อย่างแม่นยำตามหลัก 3 ห่วง 2 เงื่อนไข แต่ในภาคปฏิบัติแล้วกลับไม่แน่ใจว่าจะสามารถนำไปใช้ได้จริงหรือไม่ เพราะที่บ้านประกอบอาชีพค้าขาย

“ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากการเรียนรู้หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงเกิดขึ้นกับตัวหนูแทบทุกเรื่อง ที่บ้านของหนูทำธุรกิจเกี่ยวกับไฟฟ้า เมื่อก่อนพอกลับถึงบ้านหนูชอบเล่นคอมพิวเตอร์ ท่องอินเทอร์เน็ต ดูทีวีก็ชอบเปิดทิ้งไว้ ทั้งๆที่ไม่รู้จะดูอะไร แต่ต้องเปิดไว้ เหมือนติดเป็นนิสัย คุณพ่อของหนูจะเลี้ยงลูกแบบใช้เหตุผล ถ้าหากมีเหตุผลที่ดีอยากได้อะไรคุณพ่อก็จะซื้อให้ทุกอย่าง เมื่อก่อนเคยอยากได้เครื่องบันทึกเสียงเอาไว้อัดเสียงอาจารย์ในห้องเรียน พอบอกเหตุผลคุณพ่อก็ซื้อให้ แต่ถึงเวลาใช้จริงๆ แล้วกลับไม่ได้ใช้เลย เช่นเดียวกับMP3หนูมีเยอะมาก รุ่นไหนออกมาใหม่ก็อยากได้ไปหมด แต่เดี๋ยวนี้เวลากลับบ้านไปก็จะไล่ปิดไฟฟ้าดวงที่ไม่จำเป็น คอยบอกแม่บ้านให้ปิดไฟ ทีวีก็ไม่ค่อยเปิด จะเปิดไฟก็ต่อเมื่อฟ้ามืดแล้วเท่านั้น คอมพิวเตอร์ที่ใช้อยู่แม้จะความเร็วต่ำ และเป็นรุ่นที่ไม่มีใครใช้แล้ว แต่ก็ไม่คิดเปลี่ยนเพราะเมื่อมาคิดถึงการใช้งานแล้วก็ไม่ได้ใช้อะไรมากไปกว่าการพิมพ์งานเท่านั้น ก็เลยใช้ไปก่อน ตอนนี้ยังไม่มีความจำเป็นก็จะไม่ซื้อ ...

ส่วนเรื่องการเรียน วันนี้ปรียาภรณ์รู้แล้วว่าจะเรียนอย่างไรให้พอประมาณกับตัวเองเพื่อนบางคนที่ดี ได้เกรด 3 แล้วก็ยังไม่พอ แต่สำหรับเธอเกรด 3 ก็พอแล้ว ซึ่งก็ต้องคิดด้วยว่าทำอย่างไรให้ได้เกรด 3 และไม่ต่ำไปกว่านี้โดยไม่ต้องเรียนพิเศษ เพราะเป็นการสิ้นเปลืองแค่ตั้งใจเรียนในห้องก็พอแล้ว และยังสามารถค้นคว้าความรู้จากหนังสือได้ตลอดเวลา