เป็นที่ปรึกษา คอยกระตุ้นให้เกิดการทำงาน เกิดทักษะการประสานงาน
“แม้ข้อมูลไม่พร้อมไม่ยอมระงับ ด้วยต้องรับ-ส่งไปให้ถึงที่
ส่งเด็กๆ ขึ้นสู้บนเวที ส่วนคนอื่นหนีหน้าร้างราไกล
พอปัญหาเริ่มมีเข้ามาบ้าง งานประเดประดังเริ่มหวั่นไหว
เริ่มเหนื่อยและท้อห่อเหี่ยวใจ ทำทำไมได้อะไร เฝ้าถามตัว
พอปัญหาเข้ามาทุกชนิด ทำชีวิตไขว้เขวก็ปวดหัว
เปลี่ยนแล้วปรับมาหลายทีมใจขุ่นมัว เริ่มหวั่นกลัวงานไม่เสร็จสำเร็จลง
พอค่าย 2 ได้เรียนรู้เป็น Coaching ใจเริ่มนิ่งเดินตามทางไม่มีหลง
แม้งานชุกแต่ใจยังมั่นคง ไม่งวยงงดังเช่นที่เป็นมา
กระบวนการความคิดเริ่มเป็นระบบ เริ่มค้นพบความเปลี่ยนแปลงที่ตามหา
การเรียนรู้เกิดขึ้นตลอดเวลา เกิดคุณค่าในงานอย่างชัดเจน
พอเริ่มดังชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน ทั้งโรงเรียนเรียกใช้ไม่ว่างเว้น
ใช้อุบายต่อรองตามกฎเกณฑ์ แต่ก็เป็นที่ภาคภูมิของทุกคน