วรรณนิภา หนูขวัญ (เหมียว) กำลังศึกษาชั้น ม. 5 โรงเรียนท่าชนะ จ.สุราษฎร์ธานี ทำหน้าที่เป็นประธานชุมนุมรักษ์ท่าชนะ มีประสบการณ์สามารถจัดค่ายและวางแผนการทำงานในการจัดค่ายได้
แรงบันดาลใจในการทำโครงการ “จากที่ได้ทำกิจกรรมกับชุมนุมอย่างต่อเนื่องมาตลอด ทำให้ได้เห็นถึงปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นในชุมชน และมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้น จึงสนใจอยากจะเรียนรู้การจัดการปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกิดขึ้นในชุมชนตนเอง เพื่อการรู้จักที่จะอยู่ร่วมและอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในชุมชนให้คงอยู่ยั่งยืนต่อไป อยากให้เยาวชนชาวบ้านรอบป่าพรุช่วยกันอนุรักษ์ผืนป่าแห่งนี้ไว้”
นอกจากนั้นเหมียวยังเล่าถึงสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปหลังจากทำโครงการ ว่า “ความเชื่อที่มีเริ่มเปลี่ยนไป”แต่เดิมไม่ได้สนใจเรื่องสิ่งแวดล้อมมาก่อนเข้าชุมนุมนี้เพราะชุมนุมอื่นเต็ม อ่านข้อมูลสิ่งแวดล้อมก็อ่านผ่านๆ ไม่ได้สนใจมาก ช่วงแรกเข้าไปทำกิจกรรมก็เหนื่อยก็ร้อน ไม่ได้สนุก แต่พอทำไปเรื่อยๆ เริ่มรู้สึกว่าสิ่งที่ได้เรียนรู้แลกกับความเหนื่อยของเรามันคุ้ม ความรู้มันมีค่ามากๆ ยิ่งได้เข้าไปลุยๆ ในป่าซึ่งเราชอบลุยอยู่แล้วกลายเป็นยิ่งสนุก มาถึงตอนนี้แนวคิดจึงเปลี่ยนไป “เรารักที่จะทำ กล้าที่จะอนุรักษ์” มันอยู่ที่จิตใจมากกว่า ถ้าใจไม่รักแม้อาจารย์สั่งเราทำไปก็ไม่ได้อะไรเลย จากการทำงานร่วมกันกับเพื่อนๆ ทักษะความสามารถของเราก็เริ่มเปลี่ยนแปลง จากที่ชอบอยู่คนเดียวไม่พูดจากับใคร เมื่อไปเข้าค่ายเป็นรุ่นน้องมีคนจัดค่ายให้เรา เมื่อเขาบังคับให้เราพูดบังคับให้เรากล้าแสดงออก เราจะโกรธเขาไปเลย แต่เมื่อได้ร่วมกันทำกิจกรรมไป ก็กล้าพูด กล้าแสดงออก อยากรู้อะไรเราก็ถามทำให้จากเป็นคนเงียบๆ กลายเป็นคนเฮฮา กล้าพูดมากกว่าเดิม ได้ร่วมกันแก้ไขปัญหากับเพื่อนได้ทำงานเป็นหมู่คณะ รู้จักการเก็บข้อมูลได้ดีขึ้น ซึ่งเมื่อก่อนเก็บข้อมูลไม่เป็น บางครั้งเก็บมาแต่ก็ใช้อะไรไม่ได้เลย แต่เดี๋ยวนี้รู้วิธีที่จะวางแผนในการสำรวจได้แล้ว นอกจากนี้พฤติกรรมก็เปลี่ยนแปลงไปจากคนที่ไม่คิดอะไรมาก คิดว่าป่าพรุเป็นของทุกคนมันไม่ใช่ของเราคนเดียวเราทำคนเดียวแต่คนอื่นๆไม่ทำเราจะทำเพื่ออะไร แต่ตอนนี้แม้คนอื่นไม่ทำเราก็พยายามทำ หาเพื่อนมาทำกับเราค่อยๆ ช่วยกันแก้ปัญหาไปทีละนิด ด้วยเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างมีทางแก้เสมอมันอยู่ที่ว่าจะช้าหรือเร็วแต่อย่างไรก็ต้องแก้ไขได้ เป็นคนรักความสะดวกสบายใช้กล่องโฟม ใช้ถุงพลาสติก แต่เมื่อมาทำโครงการได้รู้ว่ากล่องโฟมกว่าจะย่อยสลายก็ต้องใช้เวลานาน เมื่อเราจัดค่ายให้พ่อแม่ช่วยหุงข้าวมา เอาใส่หม้อมา ตักใส่จานกิน