­

เรื่องเล่าจาก“ประสบการณ์และบทเรียนการทำงานเยาวชน”

นางสาวกรรณิกา ศรีเพ็ชร

องค์การบริหารส่วนตำบลหนองสนิท อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์

...............................

ฝึกการเล่าเรื่องด้วยวิธีเขียนในเวที”การเพิ่มสมรรถนะนักถักทอชุมชน :

การจัดการความรู้และการเป็นคุณอำนวย” วันที่ 20 – 22 มกราคม 2563

ใจต้องรักในสิ่งที่ทำ

เริ่มแรกที่ได้มาทำงานในด้านเยาวชน เพราะตัวเราทำงานอยู่ใน อบต. ด้วยวัยที่เรายังอยู่ในช่วงวัยรุ่น วัยเดียวกันกับเยาวชน หัวหน้าจึงมอบหมายให้เราทำงานในด้านนี้ งานแรกที่ได้รับมอบหมายคือ เป็นพี่เลี้ยงเด็กนอกระบบในการอบรม ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าคือหน้าที่ ในครั้งนั้นมีเด็กเข้าร่วมทั้งหมด 33 คน และบางคนเคยเป็นคู่อริมาก่อน (เหตุที่รู้เพราะเราเป็นคนในพื้นที่จึงพอรู้บ้าง) พอทราบว่าใครเข้าร่วมในโครงการนี้บ้าง ตอนนั้นก็แอบคิดว่าเราจะดูแล จะเป็นพี่เลี้ยงให้เขาได้ไหม เขาจะฟังเราไหมด้วยที่ว่าบางคนอายุเท่ากับเรา บางคนห่างกับเราไม่กี่ปี

ด้วยเหตุนี้เราจึงคิดหาวิธีการเข้าหาเขา ด้วยอายุที่ใกล้เคียงกัน เราเลยใช้ความเป็นเพื่อนเข้าหาเขา เขาทำกิจกรรมอะไร เราก็ร่วมทำกับเขา ทำร่วมกับเขาในฐานะเพื่อนไม่ใช่พี่เลี้ยงกินข้าว ทำกิจกรรมด้วยกัน พูดเล่น พูดแซวเล่นจนเกิดความสนิท ไว้ใจเขาก่อน เขาถึงจะไว้ใจเรา อาศัยความจริงใจ บางเรื่องที่เราไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แต่เราเล่าให้เขาฟัง แสดงออกให้เขาเห็นว่าเราไว้ใจเขา

­

ผลลัพธ์ที่ได้

คือเขาไว้ใจเรามากขึ้น เขาก็จะเล่าเรื่องของเขาให้เราฟังเช่นกัน กล้าพูด กล้าปรึกษาเรามากขึ้น เวลาที่เขามีปัญหา

­

บทเรียนที่ได้

ก่อนจะได้ใจใคร เราต้องให้ใจเขาก่อน ใจแลกใจ ความเป็นกันเอง และที่สำคัญต้องมีความจริงใจ รักในสิ่งที่ทำ#