“แรงบันดาลใจ” บางครั้งก็เกิดขึ้นได้จากสิ่งที่เราพบเจอทุกวัน เห็นจนเกิดความคุ้นชิน จนเราไม่รู้จะตั้งคำถามอะไรกับมัน ทำให้บางที เราก็อาจจะมองไม่เห็นคุณค่าและความสำคัญ จนกว่าเราจะได้เข้าใจสิ่งนั้นอย่างถ่องแท้ และเมื่อ “แรงบันดาลใจ”เกิดขึ้นแล้ว เราจะจัดการกับมันอย่างไรดี?
เราลองมาทำความรู้จักกับ “ฮาริส” แกนนำเยาวชนจากชุมชน “บ้านเขาไคร” ตำบลควนกาหลง อำเภอควนกาหลง จังหวัดสตูล กับมุมมองที่เขามีต่อทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมป่าต้นน้ำของน้ำตก “สายใจ” ซึ่งเป็นแหล่งน้ำสำคัญของชุมชน ที่พวกเขาอยากจะดูแล รักษา พัฒนาสภาพแวดล้อมของป่าต้นน้ำของน้ำตกให้ดีขึ้น นี่เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นของ “แรงบันดาลใจที่ “ฮาริส” และเพื่อน ๆ กำลังทำความรู้จัก เรียนรู้กับสิ่งแวดล้อมใกล้บ้าน ใกล้ตัว จนเห็นคุณค่า เกิดความภาคภูมิใจ จนกระทั้งเริ่มที่จะหาวิธีการที่จะอนุรักษ์รักษาไว้
แต่กว่าที่ฮาริสจะเกิดความภาคภูมิใจ จนกล้าที่จะเชื้อเชิญเพื่อน ๆ ให้มาเที่ยวบ้านเขา ต้องเรียนรู้อะไรมาบ้าง? และมีแนวทางที่อยากจะไปต่ออย่างไร
#ที่มาของแรงบันดาลใจ
ก่อนอื่น ผมให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องประวัติความเป็นมาของหมู่บ้านและน้ำตก เราต้องรู้จักที่มาที่ไปก่อน ตอนแรกเราก็หาข้อมูลจากหน่วยงานของรัฐ เพราะตอนแรกก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อที่จะได้เข้าถึงข้อมูลนั้นในเยอะกว่านี้ จนกระทั้งต้องไปถามด้วยตัวเอง ต้องใช้เวลา 2-3 วัน คือไปรอจนกว่าเค้าจะอยู่ให้เราเก็บข้อมูล ซึ่งคนให้ข้อมูลเค้าก็อยากเห็นเหมือนกันว่าเด็กในชุมชนจะทำอะไรแบบนี้จริงรึเปล่า ซึ่งยิ่งพอได้ข้อมูลก็ยิ่งทำให้ผมอยากทำความรู้จักชุมชนให้มากกว่านี้
#เมื่อศึกษารู้คุณค่าจะเกิดความภาคภูมิใจ
เคยเป็นไหม เวลาไปไหนแล้วมีคนถามว่าที่บ้านมีอะไรน่าเที่ยว มีอะไรน่าสนใจ บ้านเราแท้ ๆ แต่เราไม่รู้
ตอนผมไปเรียนในเมือง จนตอนนี้ผมเรียนมหาวิทยาลัย เพื่อนมักจะถามผมว่าผมมาจากไหน? “เขาไครอยู่ที่ไหน? ถ้ากลับบ้านต้องขี่ช้างเข้าไปมั๊ย? การที่เรารู้ว่าบ้านเรามีดีอะไร เราจะพูดได้อย่างภาคภูมิใจกับสิ่งที่เรารู้ สิ่งที่เรามี ผมกล้าพูดกับเพื่อนทุกคนได้อย่างภาคภูมิใจเลยว่า “ลองมาเที่ยวบ้านเราสิ รับรองจะติดใจ” ไม่อยากกลับบ้านเลย
#รู้คุณค่าเกิดแรงบันดาลใจ เกิดความหวงแหนและอยากปกป้องดูแล
น้ำตกสายใจ เป็นเสมือนแหล่งท่องเที่ยวของชุมชน นักท่องเที่ยว หรือ คนที่ไม่ใช่คนในชุมชนก็จะรู้จักชุมชนของเราก็เพราะน้ำตกสายใจนี่แหล่ะ
เนื่องจากปัจจุบันป่าต้นน้ำและสภาพแวดล้อมของน้ำตกสายใจนั้นเกิดปัญหาน้ำลดน้อยลงในฤดูแล้ง และมีขยะ จึงส่งผลให้สตว์น้ำลดน้อยลง ทำให้น้ำเริ่มไม่สะอาด ส่วนหนึ่งก็อาจจะเกิดจากการที่นักท่องเที่ยวและคนในชุมชนไม่ให้ความสนใจที่จะดูแลรักษาสภาพแวดล้อมของน้ำตกมากนัก ทั้ง ๆ ที่น้ำตกสายใจและป่าต้นน้ำ คือสายน้ำหล่อเลี้ยงชีวิตของคนในหมู่บ้าน หากปล่อยทิ้งโดยไม่แก้ปัญหามันก็จะเกิดผลเสียกับคนที่ใช้ประโยชน์จากน้ำที่แหล่ะครับ เราจะนิ่งดูดายได้อย่างไร