กว่าจะมาเป็นโครงการผ้ามัดย้อมในวันนี้ ทีมเยาวชนบ้านวังนาใน อ.ละงู จ.สตูล ต้องต่อสู้กับปัญหาที่แวะเวียนมาให้พวกเธอต้องหาวิธีจัดการแก้ไข ตั้งแต่เพื่อนในทีมหาย โครงการไม่เป็นอย่างที่หวัง แต่เพราะโชคดีที่ได้ผู้ใหญ่ใจดีในชุมชนเข้ามาช่วยสนับสนุนทำให้โครงการยังคงสามารถไปต่อ จุดเริ่มต้นในครั้งแรกที่จะทำคือเรื่องถ่าน แต่โจทย์กลับยากกว่าที่คิดอีกทั้งยังเป็นโจทย์ของพี่ๆ ที่คิดกันไว้ เมื่อเหลือสมาชิกเพียงคนเดียวในทีม ทำให้กันต์ (สมาชิกหนึ่งเดียว) พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสเปลื่ยนโจทย์ใหม่ เป็นผ้ามัดย้อมเพราะเป็นเรื่องที่ตนเองสนใจ และพี่เลี้ยงเองก็พร้อมสนับสนุน เมื่อใจมา โจทย์ใหม่ก็ยังเป็นเรื่องที่ตนสนใจ ทำให้กันต์สามารถพยุงตัวเองและยังพาน้องๆ ในชุมชนไปต่อจนจบโครงการอีกด้วย
จากเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยอยู่ท้ายแถว หรือไม่ก็จะขออยู่หลังสุดของพี่ๆ ทุกครั้งที่ต้องมานำเสนอโครงการ แต่มาวันนี้กันต์คนนี้เปลี่ยนไป เส้นทางเรื่องราวความเปลี่ยนแปลงของเธอคนนี้จะเป็นอย่างไรไปรู้จักเธอกันเลย
“เมื่อก่อนอารมณ์ร้อน โกรธง่าย แต่พอมาทำผ้ามัดย้อมเริ่มใจเย็นลง รู้จักแบ่งเวลาเพราะมีหลายหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบ”
กันต์ เด็กหญิงตัวเล็กแต่นัยน์ตามุ่งมั่น ใครจะรู้ว่าก่อนหน้านี้เธอเคยเป็นน้องเล็กสุดของทีมมาก่อนแต่ด้วยเหตุผลจำเป็นของแต่ละคนที่ทำให้ต้องแยกย้ายจนโครงการเกือบล่ม แต่เพราะความอยากทำของกันต์ที่ทำให้กันเปลี่ยนไปจากที่เคยก้มหน้าก้มตาท่องจำข้อมูลเพื่อนำเสนอโครงการ ผลักดันให้ลุกขึ้นมาเป็นหัวหน้าโครงการที่ต้องรับผิดชอบโครงการแทนพี่ๆ ที่เคยทำไว้ จนกลายเป็นกันต์คนใหม่ที่พูดจาฉะฉาน และกล้าสบตากับคนอื่นแทน
“เมื่อก่อนหนูใจร้อนมากค่ะ โกรธง่าย และเหวี่ยงคนอื่นบ่อย ๆ ตอนแรก ๆ ที่ทำผ้ามัดย้อมก็ยังใจร้อนอยู่ บางทีไม่ได้ดั่งใจ เขวี้ยงผ้าทิ้งก็มี ป้าไก่จะปลอบเสมอว่าใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ทำ แต่พอทำไปเรื่อย ๆ ก็ดีขึ้น เพราะถ้าไม่อดทนรอก็ไม่เสร็จ ถึงเสร็จก็ไม่สวย หนูเลยต้องพยายามสงบจิตสงบใจค่ะ อีกอย่างที่หนูว่าตัวเองทำได้ดีขึ้นคือการแบ่งเวลาค่ะ เพราะหนูต้องไปซ้อมรำมโนราห์ และเป็นนักกีฬาวอลเล่ย์บอลของเครือข่ายภูผาวารีด้วย ส่วนใหญ่เลยจะนัดกันทำโครงการหลังกลับจากโรงเรียนสลับกับซ้อมรำ ซ้อมกีฬาในบางวัน ส่วนการบ้านเก็บไว้ทำช่วงกลางคืน”
ผ้ามัดย้อมสีสันที่สกัดสีจากธรรมชาติในชุมชน ผ่านการทดลอง ลองผิดลองถูก ถูกนำมาตั้งวางไว้เพื่ออวดสายตาให้คนภายนอกได้รับรู้และเห็นว่านี่คือผลงานของกลุ่มเยาวชนบ้านวังนาใน ที่ตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถ ผ้าทุกผืนถูกมัด ย้อม ด้วยใจของพวกเธอ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ และเพื่อนตัวเล็ก ๆ ของเธอ ที่หวังเพียงว่าสักวันหนึ่งผ้ามัดย้อมเหล่านี้จะสามารถสร้างความจดจำให้กับผู้ใหญ่และนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาเยี่ยมบ้านวังวาในได้ซื้อกลับไปเป็นที่ระลึก
ภายใต้ภาพฝันที่พวกเธอต่างจินนตาการนั่นคือ การคิดถึงส่วนรวม นึกถึงชุมชนที่ตนเองอาศัยอยู่ เพราะหากนักท่องเที่ยวเลือกซื้อผลิตภัณฑ์มัดย้อมจากพวกเขานั่นเท่ากับว่าพวกเขาจะ สามารถสร้างรายได้ให้กับคนในชุมชนได้ และนั่นจะนำมาสู่ความภาคภูมิใจของพวกเธอเยาวชนบ้านวังนาใน
