เสียงพร่ำบ่นของแม่ที่บอก “ให้เดินออกจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ไปทำอย่างอื่นบ้าง” คือการเปิดโลกใหม่ ของเยาวชนบ้านดอยแช่ อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ที่สนใจลุกขึ้นมาแก้ไขปัญหาเรื่องติดเกม โดยเริ่มจากปัญหาที่เกิดขึ้นจากตัวเอง ออกมาชักชวนเยาวชนในชุมชนสร้างกิจกรรมปลูกผักร่วมกัน ดึงเพื่อนๆในชุมชนเข้ามาใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ ปลูกฝังความรับผิดชอบ เพิ่มความรักชุมชนให้เกิดขึ้นในใจ ผ่านโครงการ ‘ผักสวนครัวในรั้วบ้าน’ ภายใต้โครงการปลุกสำนึก สร้างพลัง เสริมศักยภาพเยาวชนเมืองลำพูน
อยากรู้ว่าเยาวชนที่นี่เขาออกจากการติดเกมและเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่กับตัวเองได้อย่างไร ตามมาดูกันได้เลย!
“โครงการนี้นอกจาก จะทำให้รู้จักชุมชนตนเองมากขึ้นแล้ว ยังทำให้เราได้ฝึกคิด ฝึกให้เรามีความกล้าแสดงออก ดีกว่าที่เรานั่งเล่นเกมไปวันๆ”
จริงๆ ตอนแรกผมไม่อยากทำเลยครับ โครงการอะไรก็ไม่รู้ งงไปหมด ไม่รู้เลยว่าทำไปทำไม ทำแล้วเราจะได้อะไร มีประโยชน์อะไรกับเรา
แต่เมื่อได้ลงพื้นที่สืบค้นความรู้ เรื่องวิธีการปลูกผัก คอมได้รับมอบหมายให้เป็นคนสัมภาษณ์ผู้รู้ เมื่อได้ลงมือทำทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองทำมันออกมาได้ สัมผัสได้ว่ามันไม่ยากอย่างที่คิด จากจุดนั้นทำให้เปลี่ยนความคิดหลายอย่าง จากปกติชอบทำงานคนเดียว ก็รู้จักการทำงานเป็นทีม ยอมรับฟังความคิดเห็นของเพื่อน การทำงานมีแบบแผนมากขึ้นซึ่งสามารถนำมาปรับใช้ในวิชาเรียน IS ได้ โดยเฉพาะเรื่องการลงชุมชน และเล่นเกมน้อยลง จากเดิมที่ต้องเล่นทุกวันก็ลดลงเหลือ 4 วันต่อสัปดาห์
คอม-ธนทรัพย์ ปัญโญกาศ
เยาวชนโครงการผักสวนครัวในรั้วบ้าน
“ตอนแรกไม่กล้าพูดเลย เวลาพูดหน้าชั้นเรียนจะก้มหน้าอ่านสคริปต์อย่างเดียว พูดไปก็หลบหน้าหลบตาไป ครูก็ว่าบ่อยๆ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยอายและกล้ามองหน้าเพื่อนแล้ว”
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อแพทต้องนำเสนอโครงการให้คนในชุมชนรับรู้ อาการประหม่าก็มาเยือน แพทที่วันๆ เคยอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ก็ต้องเปลี่ยนโหมดตัวเองใหม่ ออกมาพูดแนะนำรายละเอียดโครงการที่มีผู้หลักผู้ใหญ่ในชุมชนกว่า 10 คนนั่งฟัง
“วันที่นำเสนอผมกลับมาจากโรงเรียนก็ขึ้นมาพูดเลย ไม่มีการเตรียมตัวใด ๆ สคริปต์ก็ไม่มี พูดไปเขินไป หลังพูดเสร็จชาวบ้านก็แนะนำว่า คราวหน้าให้เรียบเรียงเนื้อหาให้ดีก่อน” แพทเล่ารายละเอียดถึงการก้าวเดินออกจาก คอมฟอร์ตโซนครั้งแรกของตัวเอง หลังจากนั้นแพทก็เริ่มพัฒนาตัวเองมาเรื่อย ๆ
แพท-ณัฐฏ์เอก นันทโชครุ่งศักดิ์
เยาวชนโครงการผักสวนครัวในรั้วบ้าน
จากความมุ่งมั่นตั้งใจของเยาวชนกลุ่มนี้ทำให้พวกเขาได้ก้าวออกมาพบโลกใบใหม่ ทำให้เห็นศักยภาพที่ตัวเองมี เกิดมิตรภาพ การทำงานเป็นทีม รู้จักที่จะรักและหวงแหนชุมชนของตัวเองแล้ว เยาวชนกลุ่มนี้ยังกล่าวทิ้งท้ายอีกด้วยว่า “หากปีหน้าถ้ามีโอกาสเขาจะเข้ามาเป็นที่ปรึกษาโครงการ ให้น้องๆ ได้มีโอกาสเรียนรู้เหมือนพวกเขา”
