•ร้านสกรีนเสื้อ (นายพูนศักดิ์   รัตนคันทรง อายุ 45 ปี)
 

คุณลุงอาศัยอยู่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2510 ซึ่งบ้านที่อาศัยสกรีนเสื้อ ทำป้าย ทำการ์ดจำหน่ายเป็นบ้านเช่า ลักษณะเป็นบ้านเก่าสังเกตจากพื้นกระเบื้องสีแดงมีมาตั้งแต่แรกเช่า แต่บ้านที่คุณลุงอาศัยอยู่จริงๆไม่ใช่ร้านสกรีนเสื้อ แต่อยู่ใกล้ๆบริเวณนั้น บ้านส่วนใหญ่ของผู้ที่อาศัยอยู่นั้นจะเป็นในลักษณะบ้านเช่า บางบ้านที่เห็นปิดอยู่เจ้าของที่แท้จริงไปอยู่กรุงเทพกันหมด ในเรื่องของลูกค้าส่วนใหญ่เป็นนักเรียน นักศึกษา และอื่นๆทั่วไปซึ่งทยอยเข้ามาสั่งทำอยู่เรื่อย ตอนนี้คุณลุงมีร้านอยู่ 2 สาขา อีกสาขาอยู่ที่หาดใหญ่ แต่ลูกค้าที่ถนนนครในมีเยอะกว่า ถนนสายนี้เป็นถนนที่มีความสงบตั้งแต่อดีต ในอดีตเวลาห้าหกโมงเย็นบ้านแต่ละหลังก็ปิดเงียบหมด แต่ปัจจุบันสามสี่ทุ่มก็ยังมีเสียงอยู่บ้างเล็กน้อย บ้างก็เป็นเสียงจากร้านอาหารคาราโอเกะ โทรทัศน์จากเพื่อนบ้าน และในปัจจุบันบริเวณเมืองเก่านี้ก็มีร้านอาหารเปิดขายมากมายทำให้มีรถเยอะ ขึ้นด้วย สุดท้ายคุณลุงได้ฝากถึงเยาวชนชาวสงขลาว่า บ้านจะเก่าหรืออะไรก็ตามล้วนเปลี่ยนไปตามกาลเวลา ไม่มีสิ่งใดที่จะคงอยู่เช่นเดิมตลอดไป ต่อไปเมืองเก่าอาจจะต้องเปลี่ยนแปลงไปบ้าง เราก็ต้องยอมรับให้ได้และช่วยกันรักษาสิ่งเก่าๆนั้นเอาไว้
 

•นางประคอง   บุญรัตน์ (ป้าเล็ก อายุ 55 ปี)
 

ป้าเล็กอาศัยอยู่หลังนี้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2531 เริ่มขายน้ำข้าวโพด น้ำฟักทอง น้ำมะพร้าว ขนมบ้าบิ่นเมื่อ พ.ศ.2547 จากเมื่อก่อนป้าเล็กทำอาชีพเย็บผ้า เมื่อก่อนเป็นเมืองเงียบ สงบ แต่ปัจจุบันมีรถเยอะเยอะมากขึ้น บ้านเรือนเมื่อก่อนเป็นบ้านไม้เล็กๆหลายหลังติดกัน แต่ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นตึกแทน ถนนซอยยะหริ่งเป็นถนนที่มีความสะอาด เพราะแต่ละบ้านช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดของบ้านของตัวเองและสภาพแวดล้อมภาย ในซอย    ป้าเล็กได้ฝากถึงเยาวชนชาวสงขลาว่าให้ช่วยกันดูแลรักษาเมืองเก่า ความเป็นเมืองเก่านี้ไว้ให้รุ่นลูกรุ่นหลานของลูกได้รู้จักได้เห็นได้ศึกษา เรียนรู้ ถ้าคนรุ่นนี้ไม่ดูแลรักษาไว้ต่อไปเมืองเก่าคงเป็นได้แค่เล่าทางประวัติ ศาสตร์ไม่มีให้เห็นให้สัมผัสกันจริงๆ

•คุณยายประสานสุข   นิพัทธสัจท์ อายุ 77 ปี อดีตคุณครูสอนโรงเรียนวรนารีเฉลิม
 

ในอดีตถนนนครในเป็นถนนสายแรกและสายเดียวของจังหวัดสงขลาซึ่งอยู่คู่ชาวสงขลา มานานถึงปัจจุบัน เดิมบ้านคุณยายอยู่ที่ถนนนครใน แต่ปัจจุบันคุณยายมาสร้างบ้านอยู่ที่ถนนซอยยะหริ่ง บ้านที่ถนนนครในนั้นคุณพ่อคุณแม่ของคุณยายยังอาศัยอยู่ในปัจจุบัน ในความคิดของคุณยายบ้านใหม่อยู่สบายกว่าบ้านเก่า คุณยายเป็นคนขยัน ขว่นขวาย คุณยายเล่าว่าคุณยายหาเงินได้ด้วยตัวเองตั้งแต่อายุ 6 ปี โดยการไปโรงเรียนตั้งใจเรียนจำบทเรียนได้หมด กลับบ้านมาทำการบ้าน งานบ้าน และเมื่อเสร็จงานคุณยายก็ไปช่วยห่อขนมท็อฟฟี่แล้วนำท็อฟฟี่ไปขายที่โรงเรียน ได้เงินกลับมาเป็นรายได้ ต่อมาคุณยายได้เป็นนักเรียนทุนของจังหวัดสงขลาไปศึกษาที่สวนสุนันทา เรียนฟรี อยู่กินฟรีและกลับมาสอนที่โรงเรียนวรนารีเฉลิม คุณพ่อคุณแม่ของคุณยายจึงไม่ลำบากเรื่องเงินค่าใช้จ่ายมากนัก คุณยายได้ฝากถึงเยาวชนชาวสงขลาว่าความสะอาดความเป็นระเบียบเป็นเรื่องที่ควร ให้ความสำคัญ เช่น ในเมืองเก่าบ้านส่วนใหญ่จะเป็นบ้านเช่า ผู้คนที่ไม่รู้คุณค่าอาศัยอยู่เฉยๆไม่ดูแลรักษาเหมือนบ้านตัวเองทำให้บ้าน พังเสียหายยากต่อการซ่อมแซม สกปรก ไม่สะอาด และไม่ควรดูถูกสิ่งเล็กๆน้อยๆ เช่น ขนมโบราณที่เป็นฝีมือของคนเฒ่าคนแก่ในเมืองเก่า
 

•ร้านยินดี (นายธนธร  รัตนปราการ อายุ 55 ปี)
 

ร้านยินดีเป็นร้านขายอาหารพื้นเมือง เช่น ข้าวเกรียบ เม็ดมะม่วงหิมพานต์ ลูกหยี เป็นต้น ร้านนี้เปิดขายมา 3 รุ่น คือ รุ่นพ่อ รุ่นลูก และปัจจุบันเป็นรุ่นหลาน ประมาณ 50 ปีแล้ว ในความคิดของคุณลุงบ้านสมัยเก่าสบายกว่าบ้านสมัยใหม่ เย็นสบาย และสงบ ในอดีตค้าขายดีกว่าในปัจจุบัน เพราะ ปัจจุบันมีคู่แข่งเยอะขึ้น คุณลุงอยากให้ดีมีผู้สืบทอดกิจการต่อไป เดิมคุณลุงเกิดที่จังหวัดกรุงเทพมหานครฯ แต่ย้ายมาอยู่ที่จังหวัดสงขลาตั้งแต่ตอนเด็ก ครอบครัวของคุณลุงเป็นศิษย์โรงเรียนมหาวชิราวุธ และคุณลุงเล่าว่าอาคารรัตนปราการที่โรงเรียนมหาวชิราวุธ เจ้าของโรงสีแดง หรือ หับ โห้ หิ้น เป็นผู้สร้างมอบให้โรงเรียนประมาณ 30-40 ปี ครอบครัวของคุณลุงยังบริจาคสาธารณทรัพย์อีกมากมายให้วัดเช่นกัน สภาพแวดล้อมในอดีตไม่ค่อยเปลี่ยนแปลงต่างจากปัจจุบันมากนัก เพราะ เป็นสถานที่ที่ขยายไม่ได้ เพียงแต่บ้านหลังเก่าๆก็ทรุดโทรมไป เพราะไม่มีคนดูแล แต่ก็บ้านที่มีคนดูแลอนุรักษ์ไว้ ในปัจจุบันรถมีเยอะขึ้นต่างจากในอดีตมีรถโดยสาร เช่น รถเมล์คันใหญ่ยังสามารถขับเข้ามาในซอยนี้ได้ แต่ปัจจุบันไม่สามารถเข้ามาได้แล้ว ยิ่งในช่วงเวลาเลิกเรียน เลิกงาน รถจะเยอะมากวิ่งได้ช้า และในเวลาที่รถน้อยรถจะวิ่งเร็วมาก ปัญหาลักขโมยไม่พบในย่านนี้ เพราะเป็นย่านที่สงบ จะพบก็เพียงคนจากที่อื่นฉกวิ่งราวสร้อย กระเป๋า เป็นต้น ปัญหาขยะไม่ค่อยพบ เพราะมีรถจากเทศบาลมาเก็บทุกเช้า และปัญหาน้ำเสียที่ลงสู่ทะเลมาจากท่อที่คลองขวาง คูน้ำ หากเราไม่ทิ้งอะไรลงไปในท่อก็จะไม่เกิดอะไร คุณลุงได้ฝากถึงเยาวชนชาวสงขลาว่าให้ช่วยกันดูแลเรื่องของยาเสพติด และการใช้รถใช้ถนนต่อไปอาจให้มีขี่รถจักรยานมากขึ้นแทนรถยนต์ รถจักรยานยนต์
 

•ร้านขนมจีน ขนมหวาน ข้าวแกง (นางปรีดา  รัดถา อายุ 46 ปี)
 

จากเดิมป้าดาย้ายมาจากบ้านเช่าอีกหลังในถนนนครนอกใกล้ๆกันซึ่งอาศัยอยู่ 16 ปี เป็นบ้านไม้สองชั้น เคยเป็นที่ถ่ายทำละคร แต่เนื่องจากเจ้าของบ้านต้องการขายบ้าน ป้าดาจึงต้องอาศัยอยู่บ้านเช่าขายขนมจีนปัจจุบันประมาณ 7 ปี บ้านเกิดของป้าดาอยู่ที่อำเภอสทิงพระแต่ได้ย้ายมาอยู่ที่ถนนนครใน สภาพแวดล้อมในอดีตไม่แตกต่างจากปัจจุบันมากนัก คือ ผู้คนในอดีตพลุกพล่านจากเรือขนส่งที่ถนนนครนอก รถไม่เยอะ แต่ปัจจุบัน มีร้านอาหารเยอะขึ้นผู้คนจึงไม่ค่อยพลุกพล่าน ปลอดภัยจากในอดีตมาก มีรถเยอะมากขึ้นเป็นบางช่วง เช่น ช่วงเลิกเรียน เลิกงาน พักเที่ยง เป็นต้น ป้าดาเล่าว่าถนนสายนี้สบาย มีความสงบ ปลอดภัย ป้าดารักและผูกพันกับถนนสายนี้มาก และคนในถนนสายนี้ส่วนใหญ่เป็นคนดั้งเดิม แต่บ้านบางหลังที่เห็นว่าไม่มีคนอยู่ เจ้าของบ้านไปอยู่ที่จังหวัดกรุงเทพมหานครฯ บางหลังก็เปิดให้เช่า ไม่ค่อยมีคนดั้งเดิมอาศัยอยู่จริง แต่อาจจะเป็นรุ่นลูกรุ่นหลานของเขา ในความคิดของป้าดาบ้านสมัยเก่าสบายกว่า เพราะ เป็นบ้านไม้ จึงไม่ค่อยร้อนและต้นไม้ก็มีส่วนช่วยด้วย ปัญหาสุนัขถ่ายอุจจาระไม่เป็นที่ ป้าดาให้ความเป็นว่าป้าดาเป็นคนสะอาดให้สุนัขถ่ายในห้องน้ำ เป็นเวลาจึงไม่พบ ป้าดาขายขนนจีน ข้าวแกง ขนมหวานตั้งแต่เช้า เพราะมีคนซื้อไปบิณฑบาตพระ ขนมจีนของป้าดามีมาตั้งแต่รุ่นแม่ของป้าดา แต่คงจะไม่มีผู้สืบทอด เพราะ ลูกหลานมีงานทำกันหมดแล้ว                              

ป้าดาได้ฝากถึงเยาวชนชาวสงขลาให้ช่วยกันดูแลเป็นเช่นเดิมตลอดไป ไม่ให้เจ้าของบ้านขายบ้านสมัยเก่านี้ให้คนอื่นและรื้อสร้างใหม่ ให้อนุรักษ์สืบต่อไปเหมือนในอดีต